Στο πλαίσιο της μέρας πανελλαδικής δράσης για τους εργαζομένους στα supermarket, της ταξικής αλληλεγγύης και της σύνδεσης των αγώνων της κοινωνικής – ταξικής βάσης κόντρα στην πανδημία και την επίθεση κράτους και αφεντικών, πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις αντιπληροφόρησης και στήριξης, τηρώντας όλα τα αναγκαία μέτρα ατομικής και συλλογικής προστασίας, στις γειτονιές της Νέας Σμύρνης, του Παλαιού Φαλήρου και των Πετραλώνων.

Οι δράσεις έγιναν την Τρίτη 14 και την Τετάρτη 15 Απρίλη σε υποκαταστήματα MyMarket, MARKET IN (Economy), OK!, ΑΒ Βασιλόπουλος, LIDL, Σκλαβενίτης και ΚΡΗΤΙΚΟΣ. Περιλάμβαναν αναγραφή συνθημάτων έξω από αυτά, σε στάσεις λεωφορείων και τραμ, μοίρασμα προκηρύξεων στους εργαζομένους και στον κόσμο που ψώνιζε στο εσωτερικό τους ή περίμενε υπομονετικά στις ουρές.

Στις συζητήσεις που προέκυψαν μας δόθηκε η δυνατότητα να επιβεβαιώσουμε από πρώτο χέρι τη μεγάλη προσφορά των εργαζομένων στον κλάδο μέσα στις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουν, εκτεθειμένοι καθημερινά με ελλιπή μέσα ατομικής προστασίας, αλλά και την εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία, την ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίηση της εργασίας, το χτύπημα εν μέσω πανδημίας εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Ελεύθερη πρόσβαση σε Περίθαλψη – Τροφή – Στέγαση – Εκπαίδευση – Μετακίνηση

Καμία θυσία για κράτος και κεφάλαιο…

Εν μέσω της εξάπλωσης της θανατηφόρας πανδημίας του ιού COVID-19, κράτος και κεφάλαιο επιχειρούν να αντιμετωπίσουν την κρίση επιβάλλοντας μέτρα έκτακτης ανάγκης και απαγόρευση της κυκλοφορίας, αδιαφορώντας για την κάλυψη των άμεσων κοινωνικών αναγκών και φιμώνοντας όποιον δεν σιωπά. Ωστόσο, δεν χάνουν την ευκαιρία να επιτεθούν με ολοένα και μεγαλύτερη σφοδρότητα στην κοινωνία, καταδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως η ανθρώπινη ζωή δεν μετρά, μπροστά στη διατήρηση της εξουσίας και του πλούτου τους.

Δεν μας πείθουν τα κυβερνητικά διαγγέλματα περί «εθνικής ομοψυχίας» απέναντι στην πανδημία…

Την ίδια στιγμή που τα κρατικά επιτελεία μας καλούν να παραμείνουμε σπίτι, χιλιάδες από εμάς, υπό τον κίνδυνο της απόλυσης, αναγκαζόμαστε καθημερινά να στριμωχνόμαστε στα μέσα μεταφοράς για να πάμε στη δουλειά μας, σε μαζικούς εργασιακούς χώρους που δεν συνδέονται ούτε κατά διάνοια με την εξυπηρέτηση βασικών κοινωνικών αναγκών, προκειμένου να μην διαταραχθεί το κέρδος των αφεντικών. Είμαστε εμείς, οι από κάτω που καλούμαστε να κάνουμε θυσίες, πασχίζοντας τελικά για να παράγουμε εκείνα που, ενώ μέσα σε μια επείγουσα κατάσταση θα έπρεπε να διατίθενται για την κάλυψη των αναγκών μας, παραδίνονται και πάλι στα χέρια μιας ισχνής προνομιακής μειοψηφίας.

Εξάλλου, είτε ως εργαζόμενοι που μετακινούμαστε με τα ΜΜΜ είτε ως εργαζόμενοι σε αυτά, βιώνουμε την ίδια πραγματικότητα…

Την ίδια αδιαφορία αντιμετωπίζουμε από τους κρατικούς μηχανισμούς και την εργοδοσία όσον αφορά στην προστασία και εργασιακή κατοχύρωσή μας: ελλιπής καθαρισμός των χώρων εργασίας, των οχημάτων και αποβαθρών, παντελής έλλειψη μέσων προστασίας (όπως καταγγέλθηκε πρόσφατα στο εκδοτήριο του σταθμού Αττικής) και μετακύλιση του κόστους για την προμήθειά τους στους εργαζομένους, -ιδιαίτερα στις συγκοινωνίες στους οδηγούς των λεωφορείων που διατρέχουν και τον πιο άμεσο κίνδυνο λόγω της αυξημένης τους έκθεσης- και, παράλληλα, απειλές για μειώσεις μισθών λόγω της πτώσης της κερδοφορίας.

Δεν θα πληρώσουμε το κόστος των εγκληματικών κρατικών πολιτικών και της εργοδοτικής ασυδοσίας…

Την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι καλούνται να ανταπεξέλθουν με τα υποτιθέμενα 800 ευρώ για 45 ημέρες, οι συμβάσεις αναστέλλονται επ’ αόριστον, τα έκτακτα κρατικά μέτρα στρώνουν το δρόμο για την διόγκωση της ασυδοσίας των αφεντικών, με απολύσεις, απλήρωτες υπερωρίες, εκ περιτροπής εργασία με μείωση 50% του μισθού και ελαστικοποίηση των ωραρίων. Επιπρόσθετα η υιοθέτηση και εδραίωση της «τηλεργασίας», που αποτελεί έναν νέο εργασιακό εφιάλτη, ανοίγει τον δρόμο για τη γενίκευση της εφαρμογής τους ακόμα και μετά τη λήξη της έκτακτης ανάγκης. Μέσα σε αυτή την συνθήκη, πληθαίνουν οι καταγγελίες εργαζομένων για καταστρατήγηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, για «μαύρη» εργασία.

Δεν ξεχνάμε ποιος έχει συστηματικά μεθοδεύσει την υποτίμηση και εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αναγκών, της υγείας, της παιδείας, της μετακίνησης. Είναι αποκλειστικά δική τους η ευθύνη για την αποσάθρωση του κλάδου της υγείας, με ιδιωτικοποιήσεις, συγχωνεύσεις και κλείσιμο νοσοκομείων, με απολύσεις και ελαστικοποίηση της εργασίας στον υγειονομικό κλάδο. Είναι εκείνοι που ακόμα και μέσα σε αυτή τη συνθήκη, στην οποία διακυβεύεται η ζωή όλων μας, αρνούνται να θωρακίσουν τις δομές και τους εργαζομένους στον κλάδο. Γι’ αυτό στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο υγειονομικό προσωπικό, στους εργαζομένους στο δημόσιο σύστημα υγείας, διότι αναγνωρίζουμε ότι παλεύουν καθημερινά για τη κοινωνία. Υποστηρίζουμε τις διεκδικήσεις τους και καταγγέλλουμε την προσπάθεια φίμωσής τους και καταστολής των κινητοποιήσεών τους. Γι’ αυτό o αγώνας τους είναι αγώνας όλων μας.

Δεν ξεχνάμε ότι είναι αυτοί που επιβάλλουν τις αντικοινωνικές εξοντωτικές πολιτικές απέναντι στους πλέον ευάλωτους από εμάς, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, που ενώ υπάρχουν καταγεγραμμένα κρούσματα, εξακολουθούν να κρατούνται έγκλειστοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, στη Ριτσώνα, τη Μαλακάσα, τη Μόρια, κάτω από άθλιες συνθήκες, δίχως παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Απέναντι σε όσους βρίσκονται έγκλειστοι/έγκλειστες σε φυλακές, ερχόμενοι αντιμέτωποι με τον θάνατο και την κρατική καταστολή.

Δεν θα παραμείνουμε σιωπηλοί απέναντι στην περαιτέρω διάλυση των εργασιακών μας κεκτημένων, των αναγκών μας, της αξιοπρέπειάς μας, της ζωής μας…

Απαιτούμε να κλείσουν άμεσα οι χώροι εργασίας που δεν καλύπτουν βασικές κοινωνικές ανάγκες, με πλήρη καταβολή των μισθών στους εργαζομένους για όσο διάστημα απαιτείται. Καμία απόλυση, πλήρης κατοχύρωση των εργασιακών κεκτημένων για όλους μας. Μέριμνα για τους πλέον ευάλωτους από εμάς, ηλικιωμένους, ανέργους, αστέγους, τοξικοεξαρτημένους, πρόσφυγες και μετανάστες. Δεν θα γίνουμε βορά για τα δικά τους συμφέροντα.

Η μετακίνηση με τα μέσα μεταφοράς είναι κοινωνική ανάγκη και απαιτούμε ελεύθερη πρόσβαση για όλους και να παρασχεθούν άμεσα όλα τα απαραίτητα μέσα για την ατομική και συλλογική προστασία. Άμεση προστασία και στήριξη των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, καθώς ικανοποιούν βασικές κοινωνικές ανάγκες. Ειδικά στην περίοδο της πανδημίας και της επίθεσης των αφεντικών στους μισθούς μας είναι ακόμα πιο σημαντικό να διεκδικήσουμε ελεύθερη πρόσβαση, να μην πληρώνουμε για τις μετακινήσεις μας, όπως και για κάθε άλλη βασική ανάγκη (περίθαλψη – τροφή – στέγαση – εκπαίδευση).

Μέσα σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης και εντατικοποίησης του ελέγχου της κοινωνικής ζωής, επαγρυπνούμε, βρίσκουμε νέους τρόπους να διατηρήσουμε τα μέτωπα του αγώνα ανοιχτά, με όπλα μας την αλληλεγγύη και τη συλλογικοποίηση, πάντα με γνώμονα την προστασία της υγείας και της ζωής των συνανθρώπων μας. Ήδη μια σειρά από αγώνες ξεσπάνε ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική. Από τους εστιακούς φοιτητές που παλεύουν ενάντια στις εκκενώσεις των εστιών μέχρι τις διεκδικήσεις για ποιοτική και καθολική περίθαλψη από τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία. Από τους αγώνες των φυλακισμένων για αποσυμφόρηση φυλακών και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης μέχρι τους εργαζομένους που αντιστέκονται στις μειώσεις μισθών και τα ελαστικά ωράρια.Απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο που προωθούν τον φόβο, τη φτώχεια, την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, την εκμετάλλευση και την καταστολή, συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε τις κοινωνικές μας ανάγκες, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.

Leurs profits, nos morts – Τα κέρδη τους, οι νεκροί μας

Καμία υποχώρηση στην υπεράσπιση των αναγκών μας

Ταξική Αλληλεγγύη, Κοινωνική Αυτοοργάνωση

Ο αγώνας συνεχίζεται…

Συντονισμός Εργαζομένων στις Συγκοινωνίες και Επιβατών για Ελεύθερη Μετακίνηση

seseem@espiv.net | seseem.espivblogs.net