Δεν θα πληρώσουμε το κόστος των εγκληματικών κρατικών πολιτικών και της εργοδοτικής ασυδοσίας.
Όσο προχωράει η επανεκκίνηση της οικονομίας, γίνεται όλο και πιο ορατό πως για κράτος και κεφάλαιο η προστασία της δημόσιας υγείας όχι μόνο δεν αποτελεί προτεραιότητα αλλά αντιθέτως είναι βαρίδι το οποίο σπεύδουν να ξεφορτωθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται. Η υπεράσπισή της είναι υπόθεση των εργαζομένων μέσα από τη συνεχή, συνεπή και αδιάλλακτη απαίτηση για μέσα και μέτρα προστασίας.
Στην περίπτωση των συγκοινωνιών μπορεί να μην υπήρξε παύση της λειτουργίας τους, αλλά τα προβλήματα που έβρισκαν μπροστά τους εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες και επιβάτες όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκαν αλλά αντιθέτως οξύνονται διαρκώς. Εξάλλου, είτε ως επιβάτες που μετακινούμαστε με τα ΜΜΜ είτε ως εργαζόμενοι σε αυτά, βιώνουμε την ίδια πραγματικότητα.
Την ίδια αδιαφορία αντιμετωπίζουμε από τους κρατικούς μηχανισμούς και την εργοδοσία όσον αφορά στην προστασία και εργασιακή κατοχύρωσή μας: ελλιπής καθαρισμός των χώρων εργασίας, των οχημάτων και αποβαθρών, παντελής έλλειψη μέσων προστασίας και μετακύλιση του κόστους για την προμήθειά τους στους εργαζομένους, -ιδιαίτερα στις συγκοινωνίες στους οδηγούς των λεωφορείων που διατρέχουν και τον πιο άμεσο κίνδυνο λόγω της αυξημένης τους έκθεσης- και, παράλληλα, απειλές για μειώσεις μισθών λόγω της πτώσης της κερδοφορίας.
Η συνθήκη που διαμορφώνεται τις τελευταίες μέρες χαρακτηρίζεται από ακόμα μεγαλύτερη κοροϊδία από το κράτος και τις διοικήσεις των εταιρειών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η προπαγάνδα για αύξηση των δρομολογίων και επιστροφή στη ‘‘συνήθη λειτουργία’’ των ΜΜΜ. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική, καθώς η συχνότητα των δρομολογίων είναι εμφανώς μικρότερη από τη συχνότητα προ κορωνοϊού και προφανώς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες που υπάρχουν, ειδικά εάν λάβουμε υπόψη ότι λόγω πανδημίας η ανάγκη για συχνά δρομολόγια και ελαχιστοποίηση του συνωστισμού γίνεται ακόμα μεγαλύτερη. Και φυσικά δεν ξεχνάμε ότι τα τελευταία 10 χρόνια οι εργαζόμενοι και τα δρομολόγια των ΜΜΜ διαρκώς μειώνονται, αυξάνοντας το χρόνο αναμονής των επιβατών: Το διάστημα 2009-2018 οι εργαζόμενοι σε λεωφορεία/τρόλεϊ μειώθηκαν κατά 39% με αποτέλεσμα τα αντίστοιχα δρομολόγια να μειωθούν κατά 33%!
Οι αντιφάσεις των κυβερνητικών στελεχών αλλά και των διοικήσεων των συγκοινωνιών συνεχίζονται σταθερά όλο αυτό το διάστημα. Από την προαιρετική χρήση μάσκας, εν μέσω έξαρσης της πανδημίας, περάσαμε στην υποχρεωτική χρήση της και στην επιβολή προστίμων για τους παραβάτες. Αντί να παρέχουν τα στοιχειώδη μέσα προστασίας στους επιβάτες, επιλέγουν να δώσουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε εργολάβους για την τήρηση του μέτρου. Αλήθεια, πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι η μάσκα όταν η απόσταση μεταξύ των επιβατών δεν ξεπερνά τα μερικά εκατοστά; αντίστοιχα πόσο τελεσφόρος και λογική φαίνεται η υποχρεωτική απαγόρευση χρήσης των μισών καθισμάτων όταν αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του συνωστισμού των όρθιων επιβατών;
Την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι καλούνται να αντεπεξέλθουν με τα υποτιθέμενα 800 ευρώ για 45 ημέρες, οι συμβάσεις αναστέλλονται επ’ αόριστον, τα έκτακτα κρατικά μέτρα στρώνουν το δρόμο για τη διόγκωση της ασυδοσίας των αφεντικών, με απολύσεις, απλήρωτες υπερωρίες, εκ περιτροπής εργασία με μείωση 50% του μισθού και ελαστικοποίηση των ωραρίων. Επιπρόσθετα η υιοθέτηση και εδραίωση της «τηλεργασίας», που αποτελεί έναν νέο εργασιακό εφιάλτη, ανοίγει τον δρόμο για τη γενίκευση της εφαρμογής τους ακόμα και μετά τη λήξη της έκτακτης ανάγκης. Μέσα σε αυτή την συνθήκη, πληθαίνουν οι καταγγελίες εργαζομένων για καταστρατήγηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, για «μαύρη» εργασία.
Η μετακίνηση με τα μέσα μεταφοράς είναι κοινωνική ανάγκη και απαιτούμε ελεύθερη πρόσβαση για όλους και να παρασχεθούν άμεσα όλα τα απαραίτητα μέσα για την ατομική και συλλογική προστασία. Άμεση προστασία και στήριξη των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, καθώς ικανοποιούν βασικές κοινωνικές ανάγκες. Ειδικά στην περίοδο της πανδημίας όπου η επίθεση των αφεντικών στους μισθούς μας εντείνονται είναι ακόμα πιο σημαντικό να μην επαναπαυτούμε στη μείωση του εισιτηρίου στο 1,20: Όταν ο μισθός μας μειώνεται κατά 20% και η εκ περιτροπής εργασία αυξάνεται η μείωση του εισιτηρίου κατά 14% και μόλις για 5 μήνες δεν συνιστά τίποτα άλλο παρά κοροϊδία. Διεκδικούμε ελεύθερη πρόσβαση, να μην πληρώνουμε για τις μετακινήσεις μας, όπως και για καμία άλλη βασική ανάγκη (περίθαλψη – τροφή – στέγαση – εκπαίδευση).
Άμεση πρόσληψη εργαζομένων στις συγκοινωνίες
Ουσιαστική αύξηση των δρομολογίων τρένων και λεωφορείων
Δωρεάν παροχή μέσων προστασίας (γάντια, μάσκες, αντισηπτικά)
Επαναλαμβανόμενα διαγνωστικά COVID-19 τεστ στους εργαζομένους
Ελεύθερη μετακίνηση για όλους
Συντονισμός Εργαζομένων στις Συγκοινωνίες και Επιβατών για Ελεύθερη Μετακίνηση
https://seseem.espivblogs.net